Sessiz Olmak - Pablo Neruda

Sessiz Olmak Şimdi on ikiye kadar sayacak ve hep birlikte susacağız. Bir an olsun toprağın yüzünde konuşmayalım hiçbir dilde, bir saniye duralım, sallamayalım kollarımızı bu kadar. Acelesiz, motorlarsız ne mis kokan bir an olurdu, birlikte hepimiz apansız bir gariplikte. İncitmezdi balinayı balıkçılar soğuk denizde tuz toplayan adam bakardı yaralı ellerine Yeşil savaşlar hazırlayanlar, gazlı savaşlar, ateşli savaşlar, yaşayanı kalmayan zaferler, temiz giysiler giyerlerdi yürüyüp kardeşleriyle gölgede, bir şey yapmadan. İstediğim karıştırılmasın kesin eylemsizlikle: ne yaparsa odur yaşam bir işim yok benim ölümle. Götürebilmek uğruna hayatımızı bu kadar sıradan olmasaydık, ve bir an, hiçbir şey yapmasaydık, belki dev bir sessizlik yarıda kesebilirdi kederini kendimizi hiç anlamayışımızın, kendimizi ölümle korkutmanın, belki de toprak öğretecek bize ölü görünen her şeyin aslında canlı olduğunu. Şimdi on ikiye kadar sayacağım sessiz olun, ben gideceğim. (Türkçesi: Erdal Alova)

Pablo Neruda